Xianxia i Wuxia. Historia, pochodzenie, filozofia
|
Xianxia (chiń. upr. 仙侠; chiń. trad. 仙俠) to starożytna tradycja chińska łącząca odwagę i witalność z dążeniem do transcendencji i nieśmiertelności.
Znaki tworzące słowo xianxia to Xian (仙) i Xia (侠). Xian dosłownie oznacza nieśmiertelność, nie dosłownie, ale w sensie podobnym do Nieśmiertelnego, transcendentnej istoty z chińskiej mitologii. Xia jest zwykle tłumaczone jako bohater, a dokładniej oznacza osobę odważną, rycerską i prawą. Współcześnie to gatunek chińskiego fantasy inspirowany chińską mitologią, taoizmem, chińskimi sztukami walki, tradycyjną medycyną chińską i innymi elementami tradycji chińskiej. Wiele starożytnych tekstów może być klasyfikowane jako xianxia, takie jak Klasyk Gór i Mórz z okresu Walczących Państw lub Legenda o Białym Wężu z okresu Qing. Powieści xianxia zostały spopularyzowane w okresie Republiki Chińskiej (1912-1949), ale to powieść Legenda Bohaterów Mieczy z góry Zu z 1932 roku wywołała współczesną popularność tego gatunku. Bohaterami są zazwyczaj „kultywujący”, którzy starają się zostać Nieśmiertelnymi, osiągając życie wieczne, nadprzyrodzone moce i niewiarygodny poziom siły. Fikcyjna kultywacja praktykowana w powieściach xianxia jest silnie oparta na praktyce medytacyjnej Qigong. Historie zwykle zawierają takie elementy, jak bogowie, nieśmiertelni, demony, diabły, duchy, potwory, magiczne skarby, przedmioty nieśmiertelne, pigułki lecznicze i tym podobne. Często mają miejsce w „świecie kultywacji”, w którym kultywujący angażują się w zaciekłe i zazwyczaj śmiertelne walki o zdobycie zasobów potrzebnych do wzmocnienia. Często świat przedstawiony z początku przypomina starożytne Chiny, ale historie zwykle zyskują kosmiczną skalę, a bohaterowie osiągają boskie zdolności, czasami tworząc własne planety, galaktyki lub wszechświaty. Choć głównym wątkiem jest zazwyczaj akcja i przygoda, są też historie, w których romans jest priorytetem. |
Nieśmiertelni to wg taoizmu święci, mężczyźni i kobiety, którzy za życia posiedli nadprzyrodzone zdolności (zazwyczaj alchemicy), a po śmierci stali się bogami. O nieśmiertelnych, jako istotach wolnych i pozbawionych trosk, w kulturze taoistycznej pisał jako pierwszy Zhuangzi, prawdopodobnie w znaczeniu alegorycznym, dla zilustrowania proponowanych przez siebie ideałów; jednak późniejsi taoiści uznali ich za istoty realne.
Nieśmiertelni dzielili się na trzy klasy:
Dążenie do nieśmiertelności (lub przynajmniej – długowieczności) stało się jednym z podstawowych elementów taoizmu religijnego. Nieśmiertelność usiłowano osiągnąć poprzez zażywanie eliksirów, lub przez praktyki ascetyczne, dietetyczne, oddechowe i seksualne. Wiara w eliksir była bardzo silna i łączony był on z potężnymi i popularnymi bóstwami jak Xiwangmu, Yi i jego żona Chang’e. Jedna z najbardziej znanych opowieści mówi o Yi, który otrzymał eliksir od Xiwangmu, ale Chang’e mu go skradła, osiągnęła nieśmiertelność i została boginią księżyca. Yi nie udało się uzyskać drugiej porcji eliksiru i zmarł na ziemi.
Jako źródła eliksiru wymieniano specjalne drzewa, brzoskwinie (zwłaszcza te rosnące w ogrodzie Xiwangmu; do dziś brzoskwinia w Chinach jest symbolem nieśmiertelności), zioła, wodę ze specjalnych źródeł itp. Starożytny traktat geograficzny Księga gór i mórz mówi o drzewie nieśmiertelności i przynoszącym wieczną młodość źródle chi (czyli czerwonym, cynobrowym). Niestety eliksiry sporządzane na bazie cynobru (siarczku rtęci), który w rodzimej postaci zawiera wolną rtęć, skracały raczej niż przedłużały życie zażywającym. Choć ostatecznie nieudane, poszukiwania alchemików taoistycznych znacznie przyczyniły się do rozwoju chińskiej farmakopei, a w połączeniu z innymi praktykami – całości chińskiej medycyny tradycyjnej.
Wielu cesarzy podejmowało wysiłki, by zdobyć eliksir nieśmiertelności, np. Qin Shi Huang zorganizował wyprawy poszukujące położonych rzekomo na wschodnim oceanie Wysp Nieśmiertelnych, by od żyjących tam istot uzyskać eliksir. Późniejsi władcy, np. Han Wudi, zatrudniali taoistycznych alchemików i magów. Jedna opowieść mówi o dworzaninie, który połknął przeznaczony dla cesarza eliksir, a gdy rozwścieczony władca nakazał go stracić, uratował głowę, twierdząc, że jeśli lek był fałszywy, jego połknięcie i tak nie miało znaczenia, a jeśli prawdziwy, to rozkaz będzie niewykonalny.
Do najbardziej znanych nieśmiertelnych należy grupa Ośmiu Nieśmiertelnych.
Nieśmiertelni dzielili się na trzy klasy:
- najwyższą byli sheng ren, zamieszkujący najwyższe niebiosa; trudno ich odróżnić od bóstw, zwłaszcza że określane były tym samym terminem;
- cheng ren mieszkający w drugim niebie; są to dusze bohaterów i świętych taoistycznych;
- xian ren, najliczniejsi, żyjący w najniższych niebiosach, to filozofowie i mędrcy taoistyczni, którzy osiągnęli nadprzyrodzone możliwości dzięki swym praktykom.
- Ci z nieśmiertelnych, którzy wybrali życie na ziemi, byli w zasadzie nieodróżnialni od "zwykłych" mistrzów taoistycznych.
Dążenie do nieśmiertelności (lub przynajmniej – długowieczności) stało się jednym z podstawowych elementów taoizmu religijnego. Nieśmiertelność usiłowano osiągnąć poprzez zażywanie eliksirów, lub przez praktyki ascetyczne, dietetyczne, oddechowe i seksualne. Wiara w eliksir była bardzo silna i łączony był on z potężnymi i popularnymi bóstwami jak Xiwangmu, Yi i jego żona Chang’e. Jedna z najbardziej znanych opowieści mówi o Yi, który otrzymał eliksir od Xiwangmu, ale Chang’e mu go skradła, osiągnęła nieśmiertelność i została boginią księżyca. Yi nie udało się uzyskać drugiej porcji eliksiru i zmarł na ziemi.
Jako źródła eliksiru wymieniano specjalne drzewa, brzoskwinie (zwłaszcza te rosnące w ogrodzie Xiwangmu; do dziś brzoskwinia w Chinach jest symbolem nieśmiertelności), zioła, wodę ze specjalnych źródeł itp. Starożytny traktat geograficzny Księga gór i mórz mówi o drzewie nieśmiertelności i przynoszącym wieczną młodość źródle chi (czyli czerwonym, cynobrowym). Niestety eliksiry sporządzane na bazie cynobru (siarczku rtęci), który w rodzimej postaci zawiera wolną rtęć, skracały raczej niż przedłużały życie zażywającym. Choć ostatecznie nieudane, poszukiwania alchemików taoistycznych znacznie przyczyniły się do rozwoju chińskiej farmakopei, a w połączeniu z innymi praktykami – całości chińskiej medycyny tradycyjnej.
Wielu cesarzy podejmowało wysiłki, by zdobyć eliksir nieśmiertelności, np. Qin Shi Huang zorganizował wyprawy poszukujące położonych rzekomo na wschodnim oceanie Wysp Nieśmiertelnych, by od żyjących tam istot uzyskać eliksir. Późniejsi władcy, np. Han Wudi, zatrudniali taoistycznych alchemików i magów. Jedna opowieść mówi o dworzaninie, który połknął przeznaczony dla cesarza eliksir, a gdy rozwścieczony władca nakazał go stracić, uratował głowę, twierdząc, że jeśli lek był fałszywy, jego połknięcie i tak nie miało znaczenia, a jeśli prawdziwy, to rozkaz będzie niewykonalny.
Do najbardziej znanych nieśmiertelnych należy grupa Ośmiu Nieśmiertelnych.
Wuxia
Wuxia (武俠 ) dosłownie oznacza „bohaterowie sztuk walki”. Jest to gatunek chińskiej powieści dotyczącej przygód bohaterów sztuk walki w starożytnych Chinach. Chociaż wuxia jest tradycyjnie formą literatury fantasy, jej popularność spowodowała, że została dostosowana do tak różnorodnych form sztuki, jak chińska opera, manhua, dramaty telewizyjne, seriale, filmy i gry wideo. Stanowi część kultury popularnej w wielu chińskojęzycznych społecznościach na całym świecie.
Słowo „wǔxiá ” jest związkiem złożonym z elementów wǔ (武, dosłownie „wojskowy” lub „uzbrojony”) i xiá (俠, dosłownie „rycerski” lub „bohater”). Artysta sztuk walki, który postępuje zgodnie z kodem xia , jest często określany jako xiákè (俠客, dosłownie „zwolennik xia ”) lub yóuxiá (遊俠, dosłownie „wędrujący xia ”). W niektórych tłumaczeniach artysta sztuk walki określany jest mianem „szermierza”.
Bohaterowie w powieściach wuxia zazwyczaj nie służą lordowi, nie sprawują władzy wojskowej ani nie należą do klasy arystokratycznej. Często wywodzą się z niższych klas społecznych starożytnego społeczeństwa chińskiego. Kodeks rycerski zazwyczaj wymaga, aby bohaterowie wuxia naprawili i naprawili krzywdy, walczyli o sprawiedliwość, usuwali ciemiężców i przynosili karę za przeszłe występki. Chińskie tradycje xia można porównać do kodeksów walki z innych kultur, takich jak japoński samuraj bushidō.
Wuxia (chiń. 武侠) to termin oznaczający bohaterów chińskiej literatury popularnej (武侠文学), a od XX wieku – także wywodzącego się z tej literatury: kina, komiksu i gier komputerowych.
Słowo „wǔxiá ” jest związkiem złożonym z elementów wǔ (武, dosłownie „wojskowy” lub „uzbrojony”) i xiá (俠, dosłownie „rycerski” lub „bohater”). Artysta sztuk walki, który postępuje zgodnie z kodem xia , jest często określany jako xiákè (俠客, dosłownie „zwolennik xia ”) lub yóuxiá (遊俠, dosłownie „wędrujący xia ”). W niektórych tłumaczeniach artysta sztuk walki określany jest mianem „szermierza”.
Bohaterowie w powieściach wuxia zazwyczaj nie służą lordowi, nie sprawują władzy wojskowej ani nie należą do klasy arystokratycznej. Często wywodzą się z niższych klas społecznych starożytnego społeczeństwa chińskiego. Kodeks rycerski zazwyczaj wymaga, aby bohaterowie wuxia naprawili i naprawili krzywdy, walczyli o sprawiedliwość, usuwali ciemiężców i przynosili karę za przeszłe występki. Chińskie tradycje xia można porównać do kodeksów walki z innych kultur, takich jak japoński samuraj bushidō.
Wuxia (chiń. 武侠) to termin oznaczający bohaterów chińskiej literatury popularnej (武侠文学), a od XX wieku – także wywodzącego się z tej literatury: kina, komiksu i gier komputerowych.
Wuxia Produkty roślinne
|
Wuxia to połączenie energii, witalności i zdrowego stylu życia.
Produkty roślinne Wuxia to:
|
|
Twoja Vege PaczkaSklep ekologiczny i catering dietetyczny - produkty ekologiczne, roślinne, wegańskie i wegetariańskie:
Zapraszamy do współpracy i reklamy na naszych stronach i w naszym magazynie: info@rynki24.pl |
|
|
Informacje zawarte na stronie Rynki24.pl nie stanowią oferty handlowej w rozumieniu Kodeksu Cywilnego, a mają jedynie charakter informacyjny
|
Redakcja Rynki24.pl nie ponosi odpowiedzialności za treści oraz inne materiały (np. infografiki, zdjęcia) dostarczone do redakcji lub pochodzące z zewnętrznych serwisów informacyjnych
|
