Szacuje się, że na świecie jest około 300 milionów podróżnych nastawionych na zrównoważony rozwój.

Ekoturystyka to ruch turystyczny, którego głównym celem jest zachowanie trwałego, zrównoważonego rozwoju zasobów i walorów turystycznych poprzez: integrację działalności turystycznej z celami ochrony przyrody oraz życiem społeczno-gospodarczym, kształtowanie nowych postaw i zachowań turystów i organizatorów ruchu turystycznego, bazowanie na potencjale społecznym i gospodarczym danego obszaru.

Świat otwiera się ponownie po pandemii na podróżowanie. Filipiny na nowo wyobrażają sobie naturę podróży. Przywódcy rządowi zaczęli wykorzystywać turystykę regeneracyjną, zachęcając branżę turystyczną do myślenia o kwestiach takich jak redukcja emisji CO2 i angażowanie się w praktyki wspierające lokalną społeczności i przywracające dawne ekosystemy do życia.

Wysiłki te będą kluczem do pełnego i integracyjnego ożywienia turystyki, które nie tylko ożywią sektor, ale także zachęcą nowy rodzaj konsumentów do ponownego odkrywania podróży. A dzięki zupełnie nowym doświadczeniom na 7641 wyspach na Filipinach jest wiele do odkrycia.

Źródło: CNBC.com

Miso (jap. みそ lub 味噌 miso) to tradycyjna gęsta pasta japońska. Powstaje w wyniku fermentacji soi z dodatkiem soli i kōji (grzyb Aspergillus oryzae ), a czasem ryżu , jęczmienia, wodorostów lub innych składników.
Najczęściej gęsta pasta używana jest do smarowania, sosów, kiszonych (piklowanych) warzyw, a także miksowana z dashi, tworząc miso-shiru (jap. 味噌汁 miso-shiru), popularną w Japonii zupę.
Dzięki wysokiej zawartości białka oraz bogactwu witamin i substancji mineralnych, miso odgrywała najważniejszą rolę żywieniową w feudalnej Japonii. Miso nadal jest bardzo rozpowszechniona zarówno w tradycyjnej kuchni japońskiej, jak i w nowoczesnym żywieniu. Miso jest przeważnie słona, lecz smak i aromat zależą od wielu czynników i składników użytych w czasie procesu fermentacji. Istnieje szeroka gama odmian miso – słone, słodkawe, ziemiste, owocowe i pikantne.